Για εμάς τους εργαζόμενους τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία και η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση είναι τα ιερά και τα όσια!
Σήμερα όμως για μια ακόμα φορά το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και τα ταμεία μας μπαίνουν πάλι στο κρεβάτι του Προκρούστη.
Σήμερα είναι ξανά ολοφάνερο ότι, όπως και παλαιότερα αυτό που επιχειρούν δεν είναι η πραγματική επίλυση του Ασφαλιστικού μας, αλλά η επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος του κράτους μέσα από το χτύπημα των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και την αποδόμηση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.
Η "μεταρρύθιση" του Ασφαλιστικού αποσκοπεί εξόφθαλμα στη μείωση των κρατικών ελλειμμάτων σε βάρος των εργαζομένων, μέσα από μειώσεις των συντάξεων, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την περικοπή των βαρέων και ανθυγιεινών, την κατάργηση ευνοϊκών ρυθμίσεων για τις γυναίκες που στηρίζουν τη μητρότητα και την οικογένεια κοκ.
Επιχειρείται δηλαδή, σύμφωνα με τις επιταγές μιας πολύ συγκεκριμένης ιδεολογικής ηγεμονικής άποψης, η ριζική αλλαγή του χαρακτήρα της Ασφάλισης, όπου το κοινωνικό θα αντικατασταθεί από το ιδιωτικό και με σαφή στόχο να πληρώνουν όλο και λιγότερα οι επιχειρήσεις και το κράτος.
Αν όμως καταργηθεί η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, είναι φανερό ότι θα αποδιαρθρωθεί έστω και αυτή η ελάχιστη Κοινωνική συνοχή.
Όσοι από εμάς δεν θα έχουν τη δυνατότητα (και αυτό συμβαίνει και με εμάς στην ΕΚΑΕ) να ασφαλιστούμε, είτε από τον εργοδότη μας, είτε από επιμέρους επαγγελματικά – κλαδικά ταμεία ή στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, θα πρέπει να αρκεστούμε σε συντάξεις ακόμα μεγαλύτερης πείνας και σε παροχές υγείας ακόμα χαμηλότερου επιπέδου.
Η Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση είναι η μοναδική αποδεκτή προοπτική για τη συνοχή της κοινωνίας μας, και το μοναδικό θέμα που πρέπει να λυθεί είναι η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ της. Αυτό πρέπει να διασφαλίσει το κράτος και η κοινωνία μας.
Αντίθετα τα ζητήματα που προτάσουν, όπως οι «εξωφρενικές» συντάξεις που χορηγούν τα «ευγενή ταμεία», οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ιδίως των γυναικών, τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, η επιμήκυνση του εργασιακού βίου κ.ο.κ. είναι εντελώς δευτερεύοντα θέματα. Ακόμα και εάν αύριο περικόπτονταν όλα τα παραπάνω, πάλι το Ασφαλιστικό θα είχε πρόβλημα βιωσιμότητας. Οπότε, μάλλον χρησιμοποιούνται προσχηματικά, ώστε κάποια στιγμή να οδηγήσουν σε γενικευμένη αύξηση των ορίων ηλικίας και σε δραστική μείωση των συντάξεων και των παροχών.
Για αυτό λοιπόν, όλοι μας πρέπει να συμμετάσχουμε μαχητικά στον αγώνα για τη διατήρηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, τη διατήρηση και διεύρυνση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
Απεργούμε επειδή:
1. Τα καταληστευθέντα αποθεματικά των Ασφαλιστικών μας Ταμείων από το 1950 μέχρι και σήμερα ξεπερνούν τα 83 δις €., ενώ ακόμα παραμένουν άγνωστες οι πραγματικές απώλειες των Ταμείων από την τοποθέτηση των αποθεματικών τους σε επενδύσεις υψηλού ρίσκου (δομημένα ομόλογα κλπ)!
2. Εάν δεν υπήρχε η καταλήστευση αυτή, οι ελάχιστες σημερινές συντάξεις θα ήταν 1.000 Ευρώ!
3. Οι οφειλές του κράτους προς το ΙΚΑ που είναι 12,4 δις € και των ιδιωτών που είναι άλλα 8,2 δις €, πρέπει κάποτε επιτέλους να μας δοθούν!
4. Το κράτος συστηματικά παραβιάζει τους νόμους και υποχρηματοδοτεί το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης παρά τις υποχρεώσεις του (10% επί των αποδοχών των νέων από το 1992 και 1% του ΑΕΠ από το 2003)
5. Δεν ανεχόμαστε 2 στους 3 συνταξιούχους (1.600.000 άτομα) να ανήκουν στα κατώτατα όρια του ΙΚΑ και να λαμβάνουν σύνταξη μέχρι 580 Ευρώ!
6. Δεν ανεχόμαστε να απασχολούνται με μαύρη ανασφάλιστη εργασία 1.000.000 άτομα και εξ΄ αυτού το ΙΚΑ να χάνει 4 δις Ευρώ κάθε χρόνο!
7. Αρνούμαστε η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, τα προγράμματα stage, οι μισθοί των 600 Ευρώ να γίνουν καθεστώς, γιατί εκτός άλλων όλα αυτά δεν εισφέρουν πόρους στο Ασφαλιστικό σύστημα.
8. Αρνούμαστε να δεχθούμε ρυθμίσεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της κύριας σύνταξης έως και 20%
Φτάνει πια!
Πρέπει επιτέλους να σπάσουμε την προπαγάνδα που ενοχοποιεί τους εργαζόμενους, που κινδυνολογεί και εξαπατά τους ασφαλισμένους, βαφτίζοντας “μεταρρύθμιση” τις κατάφωρα αντεργατικές πολιτικές.
Για αυτό απεργούμε και διεκδικούμε:
- Να αποκαταστήσουν κράτος και εργοδότες τη ζημιά, που έκαναν στα ασφαλιστικά ταμεία, με την καταλήστευση των αποθεματικών τους.
- Να καταβάλουν τους πόρους που χρειάζεται το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης - να καταργηθεί η ανασφάλιστη εργασία.
- Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικές διατάξεις-καμία διάκριση μεταξύ παλιών και νέων ασφαλισμένων.
- Να μη χειροτερεύσει το καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης - Υπερασπίζουμε τα βαριά ανθυγιεινά, τις αναπηρικές συντάξεις, τις θετικές διακρίσεις για τις γυναίκες και τις μητέρες.
- Κατώτερες συντάξεις στα 25 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη.
- Σύνταξη μετά τα 35 έτη εργασίας χωρίς όριο ηλικίας.
- Πλήρη τουλάχιστον αναπλήρωση του μισθού από κύρια και επικουρική σύνταξη.
- Όχι στις υποχρεωτικές ενοποιήσεις ταμείων που στόχο έχουν να καταργήσουν ασφαλιστικά δικαιώματα.
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, Δημόσιο κοινωνικό σύστημα ασφάλισης για όλους τους εργαζομένους.
Αξιοπρεπείς μισθούς-σταθερή, ασφαλισμένη και πλήρη απασχόληση - Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Για αυτό είναι ζωτική ανάγκη να μην περάσουν τα αντι-ασφαλιστικά μέτρα και συμμετάσχουμε μαχητικά στην Πανελλαδική Απεργία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στις 12 Δεκεμβρίου και στη Συγκέντρωση στο Πεδίον Άρεως ώρα 11.00.