ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

Η ειδική άδεια που δίδεται για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι με αποδοχές.Η άδεια αυτή δεν συμψηφίζεται με την κανονική ή άλλης μορφής άδεια. Η διάρκειά της είναι ανάλογη με τη χιλιομετρική απόσταση.

Συγκεκριμένα η Υπουργική Απόφαση:

«Χορήγηση ειδικής άδειας απουσίας µε αποδοχές, για την άσκηση του Εκλογικού δικαιώµατος κατά τις γενικές βουλευτικές εκλογές της 16ης Σεπτεµβρίου 2007», ορίζει τα εξής:

1. Όλες οι βιοµηχανικές, βιοτεχνικές και εµπορικές επιχειρήσεις, εκµεταλλεύσεις και εργασίες του ιδιωτικού τοµέα, καθώς και όσοι γενικώς απασχολούν προσωπικό και υπάγονται στον ιδιωτικό τοµέα, υποχρεούνται να χορηγήσουν στο προσωπικό τους ειδική άδεια απουσίας µε αποδοχές για την διευκόλυνση άσκησης του εκλογικού τους δικαιώµατος, κατά τις γενικές βουλευτικές εκλογές της 16ης Σεπτεµβρίου 2007.

2. Ο αριθµός των ηµερών αδείας απουσίας, που χορηγείται για τον ανωτέρω σκοπό και που καλύπτει τον απολύτως αναγκαίο χρόνο για τη µετάβαση του προσωπικού των υπόχρεων της παρ. 1 της παρούσας στον τόπο άσκησης του εκλογικού του δικαιώµατος και την επιστροφή του απ΄ αυτόν, καθορίζεται ως ακολούθως:

Α. Για τους µισθωτούς για τους οποίους εφαρµόζεται καθεστώς εξαήµερης εβδοµαδιαίας εργασίας:α) Σε όσους µετακινηθούν, για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώµατος σε απόσταση 100 – 200 χιλιοµέτρων, χορηγείται άδεια µιας (1) εργάσιµης ηµέρας.

β) Σε όσους µετακινηθούν σε απόσταση 201 – 400 χιλιοµέτρων, χορηγείται άδεια δυο (2) εργασίµων ηµερών.

γ) Σε όσους µετακινηθούν σε απόσταση 401 χιλιοµέτρων και άνω χορηγείται άδεια τριών(3) εργασίµων ηµερών, εφόσον κινηθούν εξ ολοκλήρου οδικώς, µε βάση υπεύθυνη δήλωσή τους.δ) Σε όσους µετακινηθούν σε νησιά, για τα οποία δεν υπάρχει οδική πρόσβαση, ο αριθµός των ηµερών αδείας που χορηγείται θα εξετάζεται κατά περίπτωση, ανάλογα µε την απόσταση και τις ειδικές συνθήκες µετακίνησης, χωρίς ωστόσο η άδεια στις περιπτώσεις αυτές, να υπερβαίνει τις τρεις (3) εργάσιµες ηµέρες.

Β. Για τους µισθωτούς για τους οποίους εφαρµόζεται καθεστώς πενθήµερης εβδοµαδιαίας εργασίας:

α) Σε όσους µετακινηθούν, για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώµατος σε απόσταση 200 – 400 χιλιοµέτρων, χορηγείται άδεια µιας (1) εργάσιµης ηµέρας.

β) Σε όσους µετακινηθούν σε απόσταση 401 χιλιοµέτρων και άνω, χορηγείται άδεια δύο (2) εργασίµων ηµερών, εφόσον κινηθούν εξ΄ ολοκλήρου οδικώς, µε βάση υπεύθυνη δήλωσή τους.

γ) Σε όσους µετακινηθούν σε νησιά, για τα οποία δεν υπάρχει οδική πρόσβαση, ο αριθµός των ηµερών αδείας που χορηγείται θα εξετάζεται κατά περίπτωση, ανάλογα µε την απόσταση και τις ειδικές συνθήκες µετακίνησης, χωρίς ωστόσο η άδεια στις περιπτώσεις αυτές, να υπερβαίνει τις τρεις (3) εργάσιµες ηµέρες.

3. Για όσους εκ των µισθωτών, που µετακινούνται κατά τα ανωτέρω, η Κυριακή 16 Σεπτεµβρίου 2007 (ηµέρα διεξαγωγής της ψηφοφορίας) είναι εργάσιµη ηµέρα, αυτή θεωρείται ως ηµέρα ειδικής αδείας απουσίας µε αποδοχές, πέραν αυτών που ορίζονται στην προηγούµενη παράγραφο της παρούσας.

Η ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΙΝΕ ΓΣΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ 2007

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ

ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ 2007

Παρουσιάστηκε εχθές 4/9/2007, η ετήσια έκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση 2007, η οποία και αποτελεί ένα ιδιαίτερα χρήσιμο και τεκμηριωμένο κείμενο για το συνδικαλιστικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του για τους μισθωτούς.

Από τις σελίδες της έκθεσης και τη διαχρονική εξέλιξη των μεγεθών, προκύπτει ότι οι οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που έχουν ασκηθεί επί δεκαετίες στη χώρα μας, παρά την εναλλαγή των κυβερνήσεων, ουσιαστικά έχουν οδηγήσει σε υποβάθμιση της οικονομικής και εργασιακής σχέσης των εργαζομένων. Ταυτόχρονα όμως, αποκαλύπτονται εμμέσως και οι αδυναμίες των συνδικάτων να διεκδικήσουν και να πετύχουν ευνοϊκότερες για τους εργαζόμενους πολιτικές.

Η εικόνα που εμφανίζεται στην Ετήσια Έκθεση κάνει επιτακτική την ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής του αναπτυξιακού και κοινωνικού προτύπου που εφαρμόζεται στη χώρα μας με κριτήρια και στόχους την αναδιανομή εισοδημάτων σε όφελος της εργασίας, την πλήρη και σταθερή απασχόληση, τη γενναία ενίσχυση ενός δημόσιου συστήματος καθολικής κοινωνικής προστασίας.

Ορισμένα από τα ενδιαφέροντα συμπεράσματα της μελέτης είναι:

1. Η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται παρά την «κόπωση» που υπάρχει στους ρυθμούς ανάπτυξης –αλλά με τρόπο που εντείνει τις ανισότητες και υποβαθμίζει τον ρόλο και την αμοιβή της εργασίας, ενώ συρρικνώνει τα κοινωνικά δικαιώματα. Επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί, φτωχότεροι.
2. Το μέρισμα της ανάπτυξης το παίρνουν σχεδόν ολοκληρωτικά οι επιχειρήσεις και ιδίως οι μεγαλύτεροι επιχειρηματικοί όμιλοι. Κερδίζουν τα περισσότερα στην Ευρώπη: 56,1% είναι το μερίδιο των κερδών στην Ελλάδα σε σχέση με 36,3% που είναι στην Ευρώπη. Το 2006 τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν 19,9% σε σχέση με το 12% στην Ευρώπη των 15 αναφορικά με το 1995. Φορολογούνται λιγότερο: 15,4% στην Ελλάδα είναι η φορολογία του κεφαλαίου όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι 28,4%. Ωφελούνται επίσης από μια τεράστια γκάμα επιδοτήσεων που μειώνουν ακόμη περισσότερο το κόστος εργασίας από αυτό το μειωμένο πραγματικό κόστος εργασίας που εμφανίζουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία.
3. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται συνεχώς σε μία διαρκή πορεία υποβάθμισης. Ο μέσος μισθός βρίσκεται στα 1501 ευρώ όταν στην Ευρώπη είναι 2391 ευρώ (72%). Ενώ το κόστος εργασίας βρίσκεται στο 72% η παραγωγικότητα στη χώρα μας βρίσκεται στο 91%. Το μερίδιο της εργασίας διαρκώς πέφτει, αφού από το 56% το 1986-90 έπεσε στο 42% το 2004-2005.Ο κατώτερος μισθός επίσης πέρα από το γεγονός ότι βρίσκεται σε ακόμη πιο χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό κατώτερο (54%), αλλά και σε σχέση με τον ελληνικό μέσο μισθό (45%) έχει δεχτεί ακόμη μεγαλύτερα πλήγματα αφού το 6,6% των εργαζομένων παίρνει 250-500 ευρώ, και το 33,5% παίρνει από 501-750 ευρώ. Η φορολογία επί της εργασίας αυξήθηκε αφού από το 34,1% του ΑΕΠ το 1995 αυξήθηκε στο 38% το 2006. Η ανεργία παρά τις αλχημείες που συγκαλύπτουν το πραγματικό μέγεθός της είναι η 2η μεγαλύτερη στην Ευρώπη ενώ η απασχόληση και οι εργασιακές σχέσεις έχουν δεχτεί σοβαρά πλήγματα που εντείνουν την ανασφάλεια, την απορρύθμιση και την υποβάθμισή τους, με ιδιαίτερα δραματικές συνέπειες στη νέα γενιά. Η μερική απασχόληση και η προσωρινή εργασία αυξάνονται δραματικά και χτυπούν τη σταθερή εργασία.
4. Σημαντικό ζήτημα αποτελεί η υπερχρέωση των νοικοκυριών που επιβεβαιώνει ότι οι εργαζόμενοι κυρίως αλλά και άλλα στρώματα ζουν με δανεικά. Το υψηλό ποσοστό των εχόντων αδυναμία αποπληρωμής των δανείων θα δημιουργήσει άμεσα έντονα κοινωνικά προβλήματα. Η ανάγκη μείωσης των επιτοκίων προβάλλει ως ένας στόχος αιχμής και για τα συνδικάτα.
5. Πορεία σύγκλισης με την Ε.Ε. ουσιαστικά δεν υπάρχει. Μπορεί να συγκλίνουμε στην παραγωγικότητα και στους μέσους όρους αλλά αποκλίνουμε σ’ ότι έχει σχέση με το εισόδημα τη συνολική θέση και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Σύμφωνα πάντως με τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ , στη βάση αυτών των ευρημάτων της Εκθεσης, οι οικονομικές διεκδικήσεις της Συνομοσπονδίας θα επικεντρωθούν σε τέσσερα βασικά σημεία:
1. Αυξήσεις πραγματικών μισθών και ειδικότερα ουσιαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό.
2. Ουσιαστική αύξηση του επιδόματος ανεργίας και επέκταση της διάρκειας χορήγησής του.
3. Αλλαγές στο φορολογικό σύστημα προς όφελος της μισθωτής εργασίας.
4. Χορήγηση του επιδόματος θέρμανσης για στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων.

Παναγιώτης Κυριακούλιας

Για το πλήρες κείμενο της έκθεσης πατήστε εδώ: http://www.inegsee.gr/ekthesi2007/ekthesi2007.htm

Για τη σύνοψη της έκθεσης, πατήστε εδώ:
http://www.inegsee.gr/enimerwsi-142.htm